Sunday 24 March 2024
Αντίβαρο
Αναδημοσιεύσεις Χρήστος Ιακώβου

Αρμενική Γενοκτονία – Πως η πολιτική εκπορνεύει την Ιστορία

Χρήστος Ιακώβου
Διευθυντής Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥ.ΚΕ.Μ.)

Η απόφαση της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Βουλής να στείλει στην ολομέλεια του σώματος την πρόταση για αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας έχει φέρει, εκ νέου, στην επιφάνεια το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονται στις ΗΠΑ ζητήματα που έχουν να κάνουν με την πολιτικοποίηση της Ιστορίας.

Κατά το παρελθόν, το ζήτημα της Αρμενικής Γενοκτονίας απασχόλησε ακόμη τρεις φορές την Αμερικανική βουλή. Το 1975 και το 1985, παρόμοια ψηφίσματα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων για αναγνώριση της Γενοκτονίας απερρίφθησαν από την ολομέλεια, ενώ το 2000 η πρόταση (Η.Res.596) απεσύρθη αιφνιδίως από τον τότε πρόεδρο της Βουλής, Ντένις Χάστερτ, για να αποκαλυφθεί αργότερα (2005) από την πρώην υπάλληλο του FBI, Σιμπέλ Έντμοντς, μέσω ηχητικών ντοκουμέντων που προήλθαν από παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων, ότι ο πρόεδρος της Αμερικανικής Βουλής έλαβε το ποσό των 500.000 δολαρίων, υπό τη μορφή της εισφοράς για την προεκλογική του εκστρατεία, προτού προχωρήσει στην απόσυρση της πρότασης.  

Αυτή η αλυσίδα πολιτικοδιπλωματικής συμπεριφοράς από τις Αμερικανικές κυβερνήσεις είναι στενά συνυφασμένη με την, από δεκαετίες, συστηματική προσπάθεια της Τουρκίας να αποτρέψει, τη μοιραία για την ίδια, αναγνώριση της Αρμενικής Γενοκτονίας από την Ουάσιγκτον.  

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, η δεύτερη γενιά των Αρμενίων που επεβίωσαν της γενοκτονίας του 1915 άρχισε μία συντονισμένη προσπάθεια σε δύο κυρίως πεδία: στην συστηματική οργάνωση κάθε Απρίλιο ανοιχτών εκδηλώσεων, που δεν περιορίζονταν μόνο στους κύκλους των Αρμενίων, (πολιτικών μνημοσύνων, διαλέξεων κτλ.) για τη Γενοκτονία και στην προβολή των ιστορικών τεκμηρίων της (με την επανέκδοση παλαιότερων έργων ή την κυκλοφορία νέων).
Η αντίδραση της Τουρκίας ήταν άμεση. Στα τέλη της δεκαετίας του 1960 ολοκληρώθηκε ο εξοβελισμός από τα σχολικά βιβλία της χώρας της αρμενικής παρουσίας από την ιστορία της Μικράς Ασίας, ακόμη και της βυζαντινής περιόδου. Από την άλλη, γενικεύτηκε η ηρωοποίηση των Νεότουρκων που ενέχονταν στη Γενοκτονία, ιδιαίτερα του πρωτεργάτη της Ταλαάτ Πασά. Στο εξωτερικό οι τουρκικές αντιδράσεις αρχικά απέβλεπαν στη ματαίωση του επίσημου χαρακτήρα των αρμενικών εκδηλώσεων του Απριλίου, ώστε να επανέλθουν στην προγενέστερη περιθωριοποίησή τους στον μικρόκοσμο των παροικιών.

Το πιο σημαντικό βήμα που επεχειρήθη από την Άγκυρα ήταν η τακτική των κατευθυνόμενων κρατικών ιστορικών εκδόσεων που διοχετεύονταν σε δημοσιογραφικούς και πανεπιστημιακούς κύκλους προκειμένου να εξουδετερωθεί η ευρεία γνωστοποίηση των τεκμηρίων της Γενοκτονίας. Επίσης, μετά την τουρκική εισβολή  στην Κύπρο το 1974, οι αρμενικές πρωτοβουλίες χαρακτηρίσθηκαν «ελληνικές μηχανορραφίες» που απέβλεπαν να πλήξουν την διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Η ιστοριογραφική αντεπίθεση συνεχίστηκε τη δεκαετία του ’70 με «ανεπίσημες» πια εκδόσεις τούρκων ιστορικών (Karal, Uras, Sonyel κ.ά.), που συνδυάζουν τις διαθέσιμες σε αυτούς οθωμανικές πηγές με σαφώς επιλεγμένες δυτικοευρωπαϊκές αρχειακές μαρτυρίες. Στηριζόμενη η Άγκυρα στην επιχειρηματολογία των έργων αυτών ¬ σε συνδυασμό βέβαια με άλλες διπλωματικές μεθοδεύσεις της ¬ κατάφερε να επιτύχει το 1978 την τελική απάλειψη μιας καθαρά ιστορικής αναφοράς στις αρμενικές σφαγές που είχε περάσει στις εισηγήσεις της Υποεπιτροπής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ το 1973 και το 1975. Σε αντιστάθμισμα, οι Αρμένιοι προσέφυγαν στο Διαρκές Δικαστήριο των Λαών, το οποίο, ύστερα από καταθέσεις ιστορικών και νομικών, κατέληξε το 1984 σε μια απόφαση που δικαιώνει τους «ενάγοντες». Η απόφαση αυτή είχε συμβολικό μόνο χαρακτήρα.
Οι πιο συστηματικές προσπάθειες τις Άγκυρας, προκειμένου να επιβάλει την τουρκική εκδοχή όσον αφορά την ιστορία της Γενοκτονίας, έγιναν στις ΗΠΑ. Θεωρώντας ότι η εγχώρια ιστοριογραφία επέφερε κορεσμό και άρχισε να γελοιοποιείται, στράφηκε σε δαπανηρότερες αλλά λυσιτελέστερες μεθοδεύσεις: με γενναιόδωρες χορηγίες ¬ μέσω του ιδρυμένου για τον σκοπό αυτό, από το 1982, Ινστιτούτου Τουρκικών Σπουδών της Ουάσιγκτον ¬ επιχορήγησαν πολλά ερευνητικά προγράμματα και «υπηρεσίες» δεκάδων καθηγητών της οθωμανικής και σύγχρονης τουρκικής και Ιστορίας σε αμερικανικά πανεπιστήμια.

Τα κέρδη της επένδυσης αυτής δεν άργησαν να φανούν: όταν τον Απρίλιο του 1985 οι Αρμένιοι προσπάθησαν να επιτύχουν απόφαση του αμερικανικού Κογκρέσου η οποία να καθιέρωνε την 24η Απριλίου ως ημέρα μνήμης των θυμάτων της αρμενικής γενοκτονίας, 69 επιστήμ
ονες, που εκπροσωπούσαν 47 ακαδημαϊκά ιδρύματα των ΗΠΑ, απηύθυναν ¬ με πληρωμένες καταχωρίσεις στους «New York Times» και στη «Washington Post» ¬ ανοιχτή δήλωση προς τη Βουλή των Αντιπροσώπων ζητώντας την απόρριψη μιας τέτοιας απόφασης. Το βασικό επιχείρημά τους ήταν ότι τα γεγονότα της «υποτιθέμενης» Γενοκτονίας (alleged genocide) ήταν αμφιλεγόμενα· συνεπώς η εκτίμησή τους ανήκε μόνο στους αρμόδιους ιστορικούς, δηλαδή στους ίδιους, που αυτοαναγορεύονταν σε καθαυτό ειδικούς για το θέμα. Με άλλα λόγια υποστήριζαν ότι η απόφαση του Κογκρέσου θα ήταν καθαρώς πολιτική για ένα θέμα που μόνο επιστήμονες θα μπορούσαν να αποφασίσουν. Στην τελική απόρριψη του αρμενικού αιτήματος (που επαναλήφθηκε και το 1987) συνετέλεσε βέβαια η παρέμβαση της τότε κυβέρνησης Ρήγκαν και των μανδαρίνων του Αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών, που αιτιολογήθηκε με τις πασίγνωστες πια και στερεότυπες αναφορές στην προστασία των αμερικανικών συμφερόντων, στον γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας στην περιοχή κ.ά. Ωστόσο τα δημοσιεύματα εκείνα λειτούργησαν ως άλλοθι πολλών μελών του Κογκρέσου που απέσυραν την υποστήριξή προς τη φιλοαρμενική πρόταση.

.

4 comments

Ανώνυμος 8 March 2010 at 10:42

Οι Βίκινγκ είπαν «Οχι» με… 93%!
Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ, 08 Μαρτίου 2010-εφ. ΕΘΝΟΣ

Εμβρόντητη η Ευρώπη έμαθε το ασύλληπτο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που προκάλεσαν στην Ισλανδία οι πολίτες και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αρνούμενοι να αποδεχθούν οι πρώτοι και να επικυρώσει τυπικά ο δεύτερος τη ληστρική συμφωνία που είχαν επιβάλει στην ψοφοδεή σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση της χώρας η Βρετανία και η Ολλανδία. Πρέπει να είναι η μοναδική περίπτωση δημοκρατικής χώρας που σε ένα δημοψήφισμα το «Οχι» πήρε… 93,2% (!!!) και το «Ναι» μόλις… 1,8%, με τα υπόλοιπα ψηφοδέλτια λευκά ή άκυρα.

Ούτε οι ανεμοθύελλες ούτε οι παγωμένες βροχές που σάρωναν το Σάββατο την Ισλανδία απέτρεψαν τους σκληροτράχηλους απογόνους των Βίκινγκ από το να προσέλθουν μαζικά στις κάλπες για να εκφράσουν την οργή τους και να απορρίψουν την κατάπτυστη συμφωνία οικονομικής υποδούλωσης της χώρας που είχε αποδεχθεί η κυβέρνηση και είχε κατορθώσει να περάσει και από τη Βουλή.

Το χαμηλότερο ποσοστό του «Οχι» σημειώθηκε στην… «ενδοτική» πρωτεύουσα της Ισλανδίας, το Ρέικιαβικ, και ήταν 91,7%, με το «Ναι» να ανέρχεται στο ποσοστό – ρεκόρ του… 2,2%! Το υψηλότερο ποσοστό του «Οχι» σημειώθηκε στο κατεξοχήν αλιευτικό νότιο τμήμα του νησιού – 95,2%!

Οι Ισλανδοί ανέτρεψαν πέρυσι τέτοια εποχή με τις διαδηλώσεις τους την προηγούμενη κυβέρνηση της Δεξιάς, η οποία σε στενή συνεργασία με υπερφίαλους Ισλανδούς τραπεζίτες οδήγησαν τη χώρα σε χρεοκοπία, καθώς οι ισλανδικές τράπεζες ανέπτυξαν στο εξωτερικό δραστηριότητες (με δανεικά, εννοείται, κεφάλαια) με τζίρο… δέκα φορές το ΑΕΠ της Ισλανδίας!

Η κεντροαριστερή κυβέρνηση που έφεραν οι Ισλανδοί στην εξουσία αποδείχθηκε τραγικά χειρότερη της Δεξιάς και προφανώς ανεπαρκής να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του ισλανδικού λαού.

Οι κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Ολλανδίας έκαναν την εξής απάτη: αποζημίωσαν αυτές, ως μη όφειλαν, τους περίπου 350.000 Βρετανούς και Ολλανδούς καταθέτες μιας χρεοκοπημένης ισλανδικής ηλεκτρονικής τράπεζας και στη συνέχεια άρχισαν να εκβιάζουν την ισλανδική κυβέρνηση να πληρώσει ο… ισλανδικός λαός 5 δισεκατομμύρια και πλέον δολάρια στο Λονδίνο και στη Χάγη! Κάθε Ισλανδός πολίτης, ακόμη και τα βρέφη, θα έπρεπε δηλαδή να καταβάλει… 15.000 δολάρια στους τυχοδιώκτες πελάτες της ισλανδικής τράπεζας στην Ολλανδία και στη Βρετανία!

Το απαράδεκτο είναι ότι η σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση του Ρέικιαβικ υπέκυψε στον αγγλοολλανδικό εκβιασμό. Οι Ισλανδοί ξεσηκώθηκαν και πάλι και τελικά την τσάκισαν πολιτικά με το συντριπτικό αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος.
Προσπάθησαν οι ξένοι, οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί μαζί με την ΕΕ και το ΔΝΤ, να τρομοκρατήσουν τον ισλανδικό λαό για να σκύψει το κεφάλι και να μην αντιταχθεί στη συμφωνία. Και με τι δεν τον απείλησαν! Ότι θα τους κόψει το ΔΝΤ τα δάνεια σωτηρίας της οικονομίας τους. Οτι θα μπλοκάρει η ΕΕ τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ισλανδία. Οτι θα υποβαθμίσουν ακόμη περισσότερο την πιστοληπτική ικανότητα της Ισλανδίας οι γνωστοί τρεις οίκοι αξιολόγησης, τα γνωστά όργανα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Ότι θα καταστραφεί και θα χρεοκοπήσει εντελώς η Ισλανδία, αν ψηφίσουν «Όχι».

Μάταιος κόπος! Οι ανυπότακτοι Βίκινγκ τους απάντησαν με το απίστευτο 93,2% του «Οχι», ενώ μόλις το 1,8% υπέκυψε στους εκβιασμούς και ψήφισε «Ναι». Ένα κράτος με μόλις 320.000 κατοίκους αψήφησε την κάποτε κυρίαρχο του κόσμου Βρετανία με τα 60.000.000 κατοίκους της και την οικονομικά πανίσχυρη Ολλανδία με τα 15.000.000 κατοίκων!

Οσο για τις απειλές τους, είχαν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Ενώ το 2008, υπό τον πανικό της κατάρρευσης και της χρεοκοπίας, οι φοβισμένοι Ισλανδοί ήταν για πρώτη φορά κατά τις δημοσκοπήσεις έτοιμοι να θυσιάσουν την εθνική τους ανεξαρτησία και να ενταχθούν στην ΕΕ για να σωθούν μέσω ευρώ, οι εκβιασμοί της Κομισιόν, της Αγγλίας και της Ολλανδίας ανέτρεψαν εκ νέου την κατάσταση. Τώρα, άνω του 70% των Ισλανδών τάσσεται εναντίον της ένταξης στην ΕΕ και μάλιστα τάσσεται κατά και το 63% των Ισλανδών επιχειρηματιών! Είναι προφανές ότι οι Βίκινγκ δεν έχουν μάθει να παραδίδονται…

ΠΑΡΑΣΙΤΑ
Πολιτικοί χωρίς αξιοπρέπεια
Καρεκλοκένταυροι χωρίς την παραμικρή πολιτική αξιοπρέπεια αποδεικνύονται για δεύτερη φορά οι Ισλανδοί πολιτικοί. Οποιαδήποτε κυβέρνηση έβλεπε μια συμφωνία της με ξένες χώρες να απορρίπτεται σε δημοψήφισμα με το απίθανο ποσοστό του 93%, θα έσπευδε να παραιτηθεί και να εξαφανιστεί από προσώπου γης λόγω ντροπής. Αντιθέτως, θρασύτατη η πρωθυπουργός της Ισλανδίας Γιοχάνα Σίγκουρδαρντόουτιρ δήλωσε ότι, παρά το εξευτελιστικό γι’ αυτήν αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος… «δεν θα υπάρξει καμιά επίπτωση στη ζωή της κυβέρνησης»! Είναι προφανές ότι η ηθική διαφθορά και ο παχυδερμισμός του πολιτικού κατεστημένου, που οδηγεί στην αβυσσαλέα απομάκρυνσή του από τις λαϊκές διαθέσεις, κάθε άλλο παρά μόνο ελληνικό φαινόμενο είναι.

Reply
Ανώνυμος 8 March 2010 at 16:37

Πού κολλά το παραπάνω σχόλιο; Εκεί κάνουν τουλάχιστον δημοψηφίσματα, οι “βάρβαροι” του Βορά. Εδώ; Οι εκλεκτοί απόγονοι του Περικλή (sic);

Πάντα οι Vikings έλεγαν την γνώμη τους και συναπεφάσιζαν. Σε καιρό ειρήνης, ο καθένας ήταν κι ένας βασιλιάς (Vi-King). Εν καιρώ πολέμου ήταν όλοι ενωμένοι σαν μία γροθιά υπό έναν αρχηγό. Έτσι έμαθαν να σέβονται ο ένας την γνώμη του άλλου και να τον ακούει. Προπαντός αυτό, που εμείς οι Έλληνες δεν το μάθαμε ακόμη. Πηγή του πλεονεκτήματος αυτού είναι το “Σκανδιναβικό Μοντέλο”, ένα κοινωνικό σύστημα για τον άνθρωπο, που όλοι θαυμάζουν, αλλά ουδείς μπορεί να το αντιγράψει.

Σε καιρό ανάγκης, ήξεραν να υπακούνε. Ούτε αυτό το έχουμε μάθει.

Reply
imago 8 March 2010 at 21:39

“Πηγή του πλεονεκτήματος αυτού είναι το “Σκανδιναβικό Μοντέλο”, ένα κοινωνικό σύστημα για τον άνθρωπο”

εκτός από το “Σκανδιναβικό Μοντέλο” έχουμε και άλλες διαφορές με τους Ισλανδούς, όπως για παράδειγμα τον πολιτισμό και την ιστορία, η οποία φυσικά ποτέ δεν θα είχε γραφτεί όπως γράφτηκε, εάν μαθαίναμε και εμείς να…υπακούμε σε έναν αρχηγό…

Reply
Ανώνυμος 12 March 2010 at 14:40

NEES ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ
ΤΗΣ ”ΝΙΓΗΡΙΑΣ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ”:
Συνεχίζεται η θρησκευτική βία στη Νιγηρία-Σφαγή με πρόσχημα τη θρησκεία
Πόλη Ζος της κεντρικής Νιγηρίας:Στο έλεος της θρησκευτικής βίας, που έχει στοιχίσει τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους τα τελευταία 24ωρα, βρίσκεται η Νιγηρία. Η συγκεκριμένη περιοχή μετατρέπεται συχνά σε πεδίο βίαιων θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, καθώς ο χριστιανικός της πληθυσμός αντιδρά στη μαζική εισροή μουσουλμάνων μεταναστών από τα βόρεια κρατίδια της χώρας. (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_09/03/2010_393506).
Αλλα δύο άτομα σκοτώθηκαν, χθες 10 Μαρτίου 2010, από πυρά στρατιωτών μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας, ενώ 49 μουσουλμάνοι Φουλάν (το 45% -είχαν κηρύξει τζιχάντ) συνελήφθησαν για τις σφαγές στα χριστιανικά χωριά το Σαββατοκύριακο.Ο τοπικός Τύπος, από την πλευρά του, κάνει λόγο για «τρίωρο όργιο βίας», με τους «αφηνιασμένους» Μουσουλμάνους να προπηλακίζουν μέχρι θανάτου γυναικόπαιδα, τα οποία είχαν ακινητοποιηθεί σε παγίδες για άγρια θηράματα και δίχτυα ψαρέματος που οι διώκτες τους είχαν τοποθετήσει στις θαμνώδεις εκτάσεις γύρω από το χωριό αρκετές ώρες πριν από την επίθεση.

Μία από τις χριστιανικές εφημερίδες του Πλατό, μάλιστα, ανέφερε ότι οι κάτοικοι των μουσουλμανικών χωριών της περιοχής είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν από την επίθεση να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η ίδια εφημερίδα υποστηρίζει ότι οι Φουλάνι φώναζαν «Αλλάχ ακχμπάρ» (ο Θεός είναι μεγάλος) καθώς πυρπολούσαν τις καλύβες των θυμάτων τους.

Δραματική έκκληση για την παύση της βίας απηύθυνε ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄. «Οσοι έχουν πολιτική και θρησκευτική ευθύνη σ’ αυτήν τη χώρα ας εργαστούν για να αποκαταστήσουν την ασφάλεια και την ειρηνική συνύπαρξη», δήλωσε στο μήνυμά του ο Ποντίφικας και εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στις οικογένειες των θυμάτων. «Από τις βάναυσες και βίαιες πράξεις ούτε τα παιδιά γλίτωσαν», τόνισε ο Πάπας.
Σύμφωνα με τον Ερυθρό Σταυρό, περισσότεροι από 10 χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους αναζητώντας κατάλυμα σε εκκλησίες και τζαμιά(http://www.skai.gr/master_story.php?id=102254).

Σύμφωνα & με νεότερο απολογισμό που έδωσε χθες 10/3 ο αρχηγός της αστυνομίας στην πόλη Τζος, οι νεκροί της σφοδρής σύγκρουσης μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων στα κυρίως χριστιανικά χωριά που περιβάλλουν την πόλη είναι 109 και όχι 500. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πηγές, οι νεκροί είναι τουλάχιστον 200, μεταξύ τους και μικρά παιδιά.[…]Η Νιγηρία είναι διχασμένη μεταξύ του μουσουλμανικού Βορρά και του χριστιανικού Νότου, ενώ οι τελευταίες βιαιότητες εστιάστηκαν στην κεντρική χώρα, την αποκαλούμενη «μεσαία ζώνη», όπου ποικίλες εθνικές ομάδες μάχονται για τον έλεγχο γόνιμων εδαφών. Η βία έχει καθορίσει τη μοίρα του πληθυσμού. Τουλάχιστον χίλια άτομα είχαν σκοτωθεί στις συγκρούσεις του Σεπτεμβρίου του 2001. Αλλοι 700 νεκροί ήταν ο απολογισμός των συγκρούσεων του 2004(http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_1_11/03/2010_393781).

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.